Netflix nie zwalnia tempa i dostarcza kolejny serial przenosząc jego akcję do liceum Liberty High School. Tym razem poznajemy historię grupki uczniów, której spokój zakłóca samobójstwo Hannah Baker. Dziewczyna pozostawia po sobie 13 taśm, na których wyjaśnia powody swojej decyzji.
Kręgosłup fabularny w "Trzynaście powodów" stanowi historia Clay'a Jensena, który był najbliższym przyjacielem Hannah. Gdy otrzymuje taśmy, krok po kroku odkrywa, z jakimi problemami borykała się dziewczyna. Najciekawsze jest to, że niektórzy koledzy Clay'a znają już treść, która znajduje się na kasetach, a chłopak z każdym kolejnym odsłuchem zamyka się w sobie, traci kontrolę nad sobą zaczyna mieć urojenia. Informacje zawarte na kasetach są owiane tajemnicą i reszta uczniów za wszelką cenę chce je ukryć. Zauważają, że Clay coraz trudniej znosi obcowanie z taśmami, zaczyna nabierać dystansu do osób, które przyczyniły się według dziewczyny do jej samobójstwa oraz zaczyna straszyć, że zgłosi wszystko do dyrekcji szkoły. Chłopak rozpoczyna walkę o znalezienie prawdy i razem z walkmanem podąża śladami przyjaciółki, która prowadzi go w miejsca, w których doznała największych przykrości, strachu, ale również radości.
Muszę przyznać, że pomysł na realizację tego serialu to jest strzał w dziesiątkę. Prosta na pozór historia została opowiedziana taki w sposób, że za każdym razem miałem ochotę włączyć kolejny odcinek. Została zachowana ciągłość tego, jak tę produkcję wymyślili sobie na początku twórcy i byli konsekwentni w konwencji, którą sobie przyjęli. Nie było dzięki temu niezrozumiałych dziur fabularnych czy momentów, w których historia uciekła w ślepy zaułek. Narracja serialu z perspektywy Hannah Baker również się sprawdziła, ponieważ spowodowało, że jej historia jeszcze bardziej intrygowała widza. Ciekawe było obserwowanie życia kolegów dziewczyny z jej narracją w tle, która była niejako spowiedzią i oczyszczeniem. Poświęcenie każdego odcinka na innego bohatera pozwoliło na zapoznanie się z nimi dogłębnie, poznanie ich profili psychologicznych, motywacji i przemiany z czasem, gdy Clay coraz bardziej dociekał prawdy.
Aktorsko praktycznie wszystkie postacie prezentują się bardzo dobrze i autentycznie. Mimo, że są to dla mnie zupełnie anonimowe osoby (tak jak w przypadku chociażby "Stranger Things"), ogląda się ich poczynania na ekranie z wielką frajdą. Oczywiście jest w tym wszystkim mały element przerysowania i podkolorowania ich charakterów, ale mogę spokojnie przyznać, że kasting obsady "Trzynaście powodów" jest bez zarzutu. Przede wszystkim trzeba docenić ludzki charakter ich kreacji, przez co można było się z nimi utożsamiać, kibicować w poczynaniach czy życzyć im poniesienia kary. O ile do postaci Clay'a Jensena podchodzę ambiwalentnie (momentami jego dylematy moralne mogą irytować), o tyle role Hannah, Alexa i Tony'ego to absolutne perełki i nie przypominam sobie słabych scen z ich udziałem.
W środku sezonu tempo trochę osiada i niektóre sceny były według mnie zbędne i niewiele wnoszące do historii, ale ostatni odcinek zwraca to wszystko z nawiązką. Właśnie tego, co w nim zobaczyłem, najbardziej brakuje mi w tym serialu, czyli mroku, poczucia niepewności, przyspieszenia tempa i zszokowania widza. Przez pewien czas miałem wrażenie, że ten serial przedstawiał wydarzenia w sposób zbyt sielankowy, przez co można było odnieść wrażenie, że oglądam produkcję skierowaną stricte do młodzieży. Problemy z pogodzeniem się ze śmiercią Hannah przez Clay'a spowodowały, że miał urojenia, które w pewnym momencie były nagminne i zbyt często uwydatniane, co zazwyczaj mnie wybijało z rytmu oglądania. Myślę, że bardziej odpowiednie byłoby nadanie tej historii trochę "brudu" i zagęszczenia klimatu, a w międzyczasie twórcy postanowili wepchnąć w 13 odcinków problemy: alkoholizmu, przemocy, homoseksualizmu, niezrozumienia rodziców, narkotyków i wyobcowania. Dużo tego i tę listę można było zmniejszyć o parę pozycji, dzięki czemu można było uniknąć tego przestoju w połowie sezonu.
Na koniec chciałbym tylko dodać, że ten serial ma wiele pozytywnych aspektów, ale też niestety parę negatywnych, które wpływają na to, że nie powinien być oglądany przez niektóre osoby. Do plusów należy przede wszystkim zaliczyć zapoznanie się z problemami współczesnej młodzieży i ich sposobami radzenia sobie z nimi, a także pokazanie jak ważną rolę musi spełnić rodzic w diagnozowaniu tego, co przeżywa jego dziecko. Z drugiej strony nie dziwię się, że w niektórych szkołach amerykańskich ten serial jest oprotestowany. Przedstawienie samobójstwa jako pewnego rodzaju gry, w której rozlicza się ze swoimi oprawcami za pomocą kaset i zrobienie z tego show, nie jest najlepszym przykładem na zapobieganie tego typu czynom. Trzeba brać pod uwagę, że w konwencji serialu oglądało się to świetnie, ale w prawdziwym życiu taka sytuacja jest po prostu nie do pomyślenia i trzeba ją uznawać jako fikcyjną.
Niemniej jednak "Trzynaście powodów" to produkcja bardzo dobra, dopięta na ostatni guzik i przedstawiająca specyficzny, ale i intrygujący sposób ukazywania historii. Oczywiście zostały powielone stereotypy amerykańskiego liceum, czasami brakuje zagęszczenia klimatu i można było zmniejszyć liczbę odcinków o jeden lub dwa, ale ogląda się to bardzo sprawnie, bez konieczności zmuszania się do oglądania kolejnej części tej historii. Ciekawe, czy producentom uda utrzymać się ten poziom również w drugim sezonie, który został właśnie zapowiedziany. Przez serial przebija się nutka wycelowania tego serialu w target młodzieży, ale każdy powinien znaleźć tutaj dla siebie jakąś wartość czy przestrogę na przyszłość.
Ocena: 7,5/10
Komentarze
Prześlij komentarz